مواد مخدر مخرب بسیاری در جهان وجود دارد، اما به جرات می‌توان گفت که هیچ کدام در قدرت اعتیادآوری و تخریب جسمی به پای دزومورفین یا کروکودیل نمی‌رسند. دزومورفین یا دی هیدرودزوکسی مورفین نوعی ماده مخدر، مانند مورفین یا هروئین است. به عبارت دیگر دزومورفین یک مسکن قوی است، اما مانند مورفین و هروئین بسیار اعتیادآور است. این ماده مخدر از داروی سرفه بدون نسخه حاوی کدئین استخراج می‌شود. این قرص در آزمایشگاه‌های غیرمجاز با استفاده از حلال‌ها و مواد شیمیایی دردسترس و در فرایندی شبیه به روند تهیه مت آمفتامین مورد استخراج قرار می‌گیرد. محصول به دست آمده همان ماده مخدر دزومورفین است که به صورت تزریقی مصرف می‌شود. یک بار استفاده برای معتاد شدن کافی است. ترک اعتیاد به دزومورفین بسیار دشوار است.
اگر یکی از عزیزان‌تان در دام اعتیاد گرفتار شده است، آن‌قدر صبر نکنید که آسیب فاجعه‌بار خود را نشان بدهد و شانس ترک اعتیاد از دست برود. به محض آن که متوجه شوید، عزیزتان کنترلی بر مصرف مواد مخدر ندارد، از پزشک کمک بگیرید. منتظر حوادث بدتر نمانید و زندگی بیمار را سریع‌تر و قبل از آن که دیر شود، نجات دهید.
کروکودیل یا دزومورفین چگونه پدیدار شد؟
مواد شیمیایی مورد استفاده برای تهیه کروکودیل، گرید صنعتی دارند و موادی نیستند که در پزشکی از آنها استفاده شود، بنابراین درصد آلودگی این مواد با مواد مضر بسیار بالا است. به علاوه چون فراورده نهایی قبل از تزریق تصفیه یا خالص‌سازی نمی‌شود، مصرف کننده تحت تاثیر این آلاینده‌های مضر قرار می‌گیرد. دزومورفین هشت تا ده برابر قوی‌تر از مورفین است و مقدار کمتری از آن درد را تسکین می‌دهد، عضلات را شل می‌کند، حالت آرام‌بخشی و سرخوشی یا نشئگی ایجاد می‌کند و حالت تهوع و مشکلات تنفسی ناشی از مصرف مورفین را کاهش می‌دهد. ناگفته نماند که دزومورفین علاوه بر این مزایا، به سرعت ایجاد اعتیاد می‌کند؛ در واقع قدرت ایجاد وابستگی دزومورفین بیشتر از مورفین است.
پزشکان دزومورفین را سال‌ها پیش برای تسکین درد تجویز می‌کردند. اما چون طول اثر تسکین دهندگی این دارو بسیار کوتاه بود، پزشکان به تدریج آن را کنار گذاشتند. تا چند سال پیش اثری از کروکودیل نبود، تا این که دوباره خاصیت تسکین دهندگی کروکودیل مطرح شد.
محتوای شیمیایی دزومورفین (کروکودیل)
مواد شیمیایی لازم برای تهیه دزومورفین غیرقانونی در آزمایشگاه‌های غیرمجاز به وفور در دسترس است. کدئین، مسکن استخراج شده از مورفین، را می‌توان به راحتی بدون نسخه از داروخانه‌ها تهیه کرد و مواد اولیه باقیمانده، شامل ید، سوخت مایع فندک، بنزین و کبریت، به سادگی قابل خریداری است. کدئین در رقیق کننده رنگ جوشانده می‌شود و نمک به دست آمده با اضافه کردن اسید هیدروکلریک ته‌نشین می‌شود. رسوب جداسازی و در بنزین حل می‌شود، محلول حاصل با ید و گوگرد قرمز خراشیده شده از روی قوطی کبریت مخلوط می‌شود. این ترکیب خام حاوی مقداری دزومورفین است، اما غلظت آلاینده‌های خطرناک، مانند فلزات سنگین، ید و گوگرد نیز در آن بسیار بالا است.
از عوارض تزریق کروکودیل می‌توان به آسیب دیدن سریع رگ‌ها، عضلات، استخوان و در نهایت از کار افتادن اندام‌ها اشاره کرد. ید به تیروئید آسیب می‌زند و باعث آتروفی عضلانی می‌شود. فسفر به غضروف آسیب می‌زند. التهاب کبد و کلیه و آسیب مغزی نیز از عوارض مصرف کروکودیل محسوب می‌شود. مصرف کننده مدت کوتاهی پس از تزریق با آبسه‌های بزرگ و التهاب رگ‌ها مواجه می‌شود، که قانقاریا و مرگ بافت را در پی دارد. این وضعیت به هیچ وجه خوشایند نیست. دیگر عوارض کروکودیل شامل خماری شدید، سرایت HIV از طریق استفاده از سرنگ مشترک و مرگ می‌شود.
کروکودیل نیز مانند ماده اعتیادآور کریستال مت آمفتامین به دلیل قابلیت استخراج مواد اولیه از داروهای سرماخوردگی و آنفلوآنزا تهیه شد؛ در این میان کروکودیل نتیجه ناخواسته‌ای از ترکیبی از عامل‌های متعدد است. بازی روزگار اینجا است که این داروی ساده مسکن به ماده مخدر مخربی تبدیل شد.
مهاجرت از هروئین به کروکودیل
اعتیاد به هروئین مشکلی جدی است، اما زمانی که فرد معتاد به هروئین دیگر نتواند این ماده را تهیه کند، می‌تواند کروکودیل را آماده کند که اثر قوی‌تری دارد و قیمت آن یک دهم قیمت هروئین است. در حالی که امید به زندگی یک معتاد به هروئین ۷ ـ ۴ سال است، طول عمر معتاد به کروکودیل از یک یا دو سال تجاوز نمی‌کند.
مصرف کروکودیل عامل مرگ نیمی از معتادان و مرگ‌های مربوط به اعتیاد است. کروکودیل تقریباً جایگزین اوپیات‌ها شده است.
برآورد می‌شود که تعدادی بین چندصدهزار تا یک میلیون نفر در سراسر جهان این ماده خانمان‌سوز را در رگ‌های خود تزریق می‌کنند.
عوارض فاجعه‌بار مصرف دزومورفین
ناخالصی‌های موجود در دزومورفین به بدن مصرف کننده حمله می‌کند و آسیب‌های قابل توجهی را ایجاد می‌کند. فاسد شدن و از بین رفتن بخش‌هایی از بدن، غالباً پاها، که کروکودیل در آنجا تزریق شده، در عکس‌های گرفته شده از معتادان به دزومورفین دیده می‌شود.
عوارض تزریق کروکودیل عبارت است از:
- اختلال در سیستم غدد درون‌ریز به دلیل وجود ید در کروکودیل
- از بین رفتن عضلات به دلیل وجود ید در کروکودیل
- آسیب دیدن استخوان در اثر غلظت بالای گوگرد
- آسیب دیدن سیستم عصبی در اثر وجود آهن، روی، سرب و آنتیمونی
- التهاب کبد و کلیه‌ها به دلیل وجود فلزات فوق در دزومورفین
- ایجاد شدن زخم‌هایی که التیام نمی‌یابد.
- زخم شدن و فاسد شدن بافت بازوها و پاها و در نهایت مرگ بافت
- مسوختن سیاهرگ‌ها
- مواد شیمیای سوزش‌آور موجود در دزومورفین سیاهرگ‌هایی را که در آنها تزریق شده است، می‌سوزاند.
- آبسه و قانقاریا
- به خطر افتادن جدی سلامتی عمومی بدن
- هپاتیت بیماری شایع در میان مصرف کنندگان کروکودیل است و یک سوم این گروه از معتادن به هپاتیت مبتلا هستند.
- در گذشته معتادانی که به هروئین دسترسی نداشتند، به مصرف دزومورفین روی می‌آورند؛ اما امروزه بسیاری اعتیاد خود را با کروکودیل شروع می‌کنند.
وجه تسمیه کروکودیل
اگر حتی فکر مصرف کروکودیل به ذهن‌تان خطور کرده است، باید بدانید که …
دزومورفین ماده محرک و سوزش‌آوری است که پوست مصرف کننده را فلس مانند، برآمده و سبزرنگ، شبیه پوست کروکودیل می‌کند، به همین دلیل است که دزمورفین کروکودیل نامیده می‌شود. اگر دزومورفین به اشتباه به جای رگ، در گوشت تزریق شود، گوشت آبسه می‌زند. قانقاریا مشکلی شایع در میان معتادان به دزومورفین است که قطع عضو را ضروری می‌سازد. گوشت بدن در محل تزریق کاملاً می‌گندد و متلاشی می‌شود و استخوان زیر گوشت را به نمایش می‌گذارد.
خماری و علادم قطع مصرف کروکودیل بسیار شدید، حتی شدیدتر از هروئین است. ترک هروئین به مدت بیش از ده روز باعث کسالت و درد می‌شود، حال آن که خماری کروکودیل تا یک ماه دردی غیرقابل تحمل را به بیمار تحمیل می‌کند. مسکن‌های بسیار قوی در دوران ترک به معتاد داده می‌شود، تا از شدت درد از حال نرود. پزشکان اعتیاد به کروکودیل را قوی‌ترین سطح از اعتیاد می‌دانند که ترک آن نیز دشوارترین درمان اعتیاد به شمار می‌آید. چنانچه معتاد به کروکودیل نتواند اعتیاد خود را ترک کند، آسیب‌های دائمی مانند اختلال گفتاری، نگاه خیره تهی و حرکات غیرقابل پیش‌بینی و سرگردان برای وی به جا می‌ماند.
ترک اعتیاد و پیشگیری از اعتیاد، دو اقدام ضروری
مراکز پیشگیری و ترک اعتیاد متعددی وجود دارد که درمان‌های شبانه‌روزی را برای ترک اعتیاد به دزومورفین ارائه می‌دهند. همچنین افراد بسیاری سعی می‌کنند که اطلعات مردم را درباره عوارض این ماده مخدر جدید افزایش دهند. مراکز بازتوانی و ترک اعتیاد به بیمارانی که نمی‌توانند مواد را کنار بگذارند، یک طرح درمانی ۱۰ تا ۸ هفته‌ای ارائه می‌دهند. در مجموع بیماران معتاد به کروکودیل باید قبل از آن که ماده مخدر آسیبی غیرقابل جبران به سلامتی‌شان بزند، تحت درمان قرار بگیرند.
طول درمان ترک اعتیاد بستری به کروکودیل با درمان اعتیاد به بقیه مواد مخدر تفاوت دارد. ترک اعتیاد بسیاری از مواد اعتیادآور فقط یک ماه طول می‌کشد، حال آن که کروکودیل عوارض جسمی مرگبار و بسیار جدی‌تری را نسبت به مواد دیگر ایجاد می‌کند. بنابراین بیمار تا برطرف شدن عوارض جسمی ناشی از مصرف دزومورفین در مرکز ترک اعتیاد بستری تحت نظر گرفته می‌شود. مدت قابل توجهی طول می‌کشد تا کروکودیل از بدن خارج شود، پس از آن فرایند روانی بازتوانی و ترک اعتیاد شروع می‌شود. ترک اعتیاد بستری از یک ماه تا یک سال، در موارد شدید زمان می‌برد.
درمان اعتیاد به کروکودیل با ترک اعتیاد به مواد دیگر کاملاً تفاوت دارد. نخستین گام ترک اعتیاد به کروکودیل، دریافت خدمات درمانی اورژانسی ضروری است که معمولاً شامل تزریق درون وریدی آرام بخش و حتی قطع عضو بافت مرده می‌شود. پس از آن که وضعیت جسمی بیمار پایدار شد، بیمار به مرکز ترک اعتیاد بستری منتقل می‌شود تا در آنجا تحت مراقبت روانی ویژه قرار بگیرد و درمان‌های لازم را دریافت کند.
حتی یکبار مصرف کروکودیل نیز می‌تواند ناهنجاری جسمی مادام العمر یا حتی مرگ را در پی داشته باشد. دوری از مواد و پاک ماندن تنها راه برای داشتن یک زندگی سالم و عاری از مواد و عوارض وحشتناک آن است. به همین دلیل بهره‌گیری از نوعی درمان درازمدت، حتی پس از به اتمام رساندن درمان بستری اولیه بسیار مهم است.
دراز کردن دست یاری به سمت معتادان به کروکودیل کاری ترسناک به نظر می‌رسد، به ویژه به دلیل تغییرات جسمی و اخلاقی شدیدی که اعتیاد به این ماده ایجاد می‌کند. مداخله زودهنگام و مراجعه به پزشک مهم‌ترین اقدام برای نجات دادن این بیماران است. زمان در درمان اعتیاد به کروکودیل بسیار مهم است، بنابراین به سرعت اقدام کنید.